Toen ik deze maandag naar mijn werk ging, merkte ik eigenlijk al dat er iets vreemds aan de hand was. Het was koud en mistig, de trein stond een half uur in een tunnel stil, Roderick Munsters was bij Robeco als CEO vertrokken: genoeg redenen om humeurig op mijn werk te komen, maar niets leek me te deren. Sterker nog, ik had er zin an! Zelfs de kapotte koffiemachine kon me niet uit mijn hum krijgen. Pas toen ik op mijn werk mijn computer had aangezet, schoot me opeens te binnen waarom ik zo opgewekt was. Het was november! Het feestseizoen was weer officieel van start gegaan!
Mocht u nu denken dat ik een overontwikkelde voorliefde voor Sint Maarten en Sinterklaas heb, niets is minder waar. Het feestseizoen waar ik hier naar verwijs is het seizoenspatroon op de financiële markten, waarbij aandelen een bovengemiddeld rendement laten zien in de maanden november tot april. Het fenomeen staat beter bekend als het ‘Sell in May’ effect, maar de keerzijde daarvan is dus het ‘Remember to come back in November’ gedeelte, het tijdperk waar we dus nu bij zijn aanbeland.
Sell in May
Het fenomeen is simpel genoeg. Als belegger word je tijdens de zomermaanden onvoldoende gecompenseerd voor het risico dat je loopt door in aandelen te beleggen. Kijken we bijvoorbeeld naar het totale rendement van de S&P500 sinds 1980, dan had u in de maanden mei tot november een jaarlijks rendement van 2,7% verdiend. Had u echter in die andere zes maanden belegd, dan was het rendement op 8,4% uitgekomen. Uiteraard zijn er altijd specifieke jaren waar het fenomeen niet werkt, maar op de lange termijn lijkt het opmerkelijk persistent. En nu zijn we dus in het goede deel van het jaar aanbeland.
Het enige probleem is dat er nog steeds geen sluitende verklaring voor het optreden van het fenomeen is gegeven, of waarom het nog niet is weg gearbitreerd. Maar waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Je moet je er niet tegen verzetten, je moet het gewoon accepteren! Aandelen kopen, nu, en dan lachend die eindejaarsrally incasseren.
Kalkoen
En toch. Toch doet het me een beetje denken aan die kalkoen van Nassim Taleb. Die kalkoen die elke dag van zijn leven er een stukje meer van overtuigd raakt dat de mensen tóch goed voor hem zijn. De eerste weken had hij nog getwijfeld, maar elke dag kreeg hij weer bevestiging dat ze het beste met hem voorhadden. Gratis eten, ook vandaag weer. Je moet je er niet tegen verzetten, je moet het gewoon accepteren, denkt hij inmiddels.
Ook voor de kalkoen staat het feestseizoen voor de deur. Of hij er zoveel lol aan gaat beleven, kan je je gevoeglijk afvragen…
(origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van woensdag 4 november 2015)
Filed under: column, Financieele Dagblad
