Ik stuitte laatst op een aardige grafiek waarin de rendementsontwikkeling van Amerikaanse aandelen en obligaties sinds 1950 in een paar balkjes was weergegeven. De eerste balk liet de bandbreedte zien van het rendement met een beleggingstermijn van slechts één jaar, gevolgd door balkjes met een beleggingstermijn van vijf, tien en twintig jaar. Hierbij werd alles teruggerekend naar het gemiddelde jaarlijkse rendement per beleggingsperiode, met als gevolg dat je de balkjes onderling makkelijk kan vergelijken.
Het leverde een herkenbaar beeld op. Zo werd je als aandelenbelegger de afgelopen zeventig jaar met de nodige ups en downs geconfronteerd als je slechts één jaar belegde. Het slechtste beleggingsjaar (2008) leverde je een negatief totaal rendement op van -37%, het beste (1954) een plus van 52%. (Overigens keek men hierbij naar kalenderjaren, want in de twaalf maanden voor maart 2009 bedroeg het verlies zelfs -47%, terwijl de post-covidrally een rendement van +78% over twaalf maanden opleverde.) Verlengde je die beleggingsperiode vervolgens, dan liepen die extreme uitschieters snel terug. Zo bedroeg het beste gemiddelde jaarlijkse rendement over een beleggingsperiode van 20 jaar +18% (1980-1999), het slechtste +6% (1999-2018). De boodschap: op de lange termijn komt (of eigenlijk kwam, want we kijken naar het verleden) het altijd wel weer goed.
Diezelfde boodschap gold ook voor obligaties, al waren de uitschieters daar standaard kleiner. Het hoogste 1-jaarsrendement behaalde men in 1982 (+28%) het slechtste jaar (-12%) zagen we vorig jaar. Rekken we de beleggingsperiode vervolgens op naar twintig jaar, dan werd het hoogste rendement over de periode 1980-1999 bereikt (+10%), terwijl de slechtste in de periode 1950-1969 (+1,6%) geboekt werd. Ook hier louter positieve rendementen: beleggen blijkt toch heel simpel te kunnen zijn.
En in reele termen?
Maar hoe zit dat dan met inflatie, vroeg ik me af. Best leuk dat je twintig jaar moet wachten om een positief rendement te krijgen, maar wat gebeurt er tijdens die periode met de koopkracht? Anders gezegd, hoe zou deze grafiek er in reële termen uit hebben gezien. Na wat graven (naar data) en sleutelen (in excel) kwam ik met mijn eigen grafiek op de proppen om die vraag te beantwoorden.
Dat alle rendementen hierdoor lager uitkomen, zal niemand verbazen. Beperk ik me hier tot de 20-jaarsperiode dan zakt het beste rendement van aandelen naar +13% (1980-1999) en het slechtste naar 0,9% (1972-1981). Nog net positief dus, maar zo goed kwam je er met obligaties niet vanaf. De beste rendementen werden in de periode 1982- 2001 geboekt (+7%), de slechtste in periode 1940-1950, wat een jaarlijks reëel verlies van 2,1% opleverde.
En wie denkt dat negatieve reële rendementen in obligaties iets van lang, lang geleden zijn: de teller voor het reële rendement in Amerikaanse obligaties over de afgelopen twintig jaar staat momenteel op -0,1% …
(Origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 08 november 2023)