“If I seem unduly clear to you, you must have misunderstood what I said”. Het is de beroemde quote van Alan Greenspan waarin hij zijn eigen communicatiestijl omschreef. Vrij vertaald: mocht u denken dat ik duidelijk stelling neem, dan heeft u mij niet goed begrepen. Vaag en omfloerst, dat was het doel. De communicatiestijl werd ook wel Fedspeak of Greenspeak genoemd. Te veel helderheid leidde slechts tot onnodige volatiliteit in de financiële markten. Of althans, zo dacht Greenspan er over.
Dat communicatie van centrale banken grote invloed op de financiële markten kan hebben, zal niemand ontkennen. Het meest recente voorbeeld is de uitspraak van Mario Draghi, die zich anderhalve week geleden op een ECB-conferentie liet ontvallen dat “deflatoire krachten door reflatoire krachten vervangen waren”. Voor de leek wellicht vaag genoeg, maar niet voor financiële markten. Als door een wesp gestoken ontwaakte de obligatiemarkt uit de comateuze staat waarin het al maanden verkeerde, waarbij de Duitse kapitaalmarktrente met bijna 13 basispunten (0,13%) opliep. Ook de volgende dag zette de rentestijging door, wat de ECB er toe aanzette om het verhaal in de markt te verspreiden dat die markt de uitspraak van Draghi verkeerd geïnterpreteerd zou hebben. Het doet verdacht veel denken aan een gevalletje ‘unduly clear’ (Draghi) en ‘misunderstood’ (ECB). Veel succes had de ECB overigens niet met haar actie. De stijging van de kapitaalmarktrente werd slechts tijdelijk een halt toegeroepen, om in de daarop volgende dagen verder op te lopen tot 0,58%.
Knullig
Het komt allemaal nogal knullig over. Eerst Draghi. Eigenlijk herhaalde hij tijdens de conferentie precies hetzelfde verhaal dat hij tijdens de laatste ECB vergadering had gehouden: inflatie is geen probleem, maar het gevaar op deflatie is afgenomen. Hij verwoordde het alleen net iets anders, waarbij de keuze van het woord reflatie ongelukkig was. De grotere misser was wat mij betreft echter de actie van de ECB om de zaak vervolgens te willen corrigeren. Waarom zou je? Omdat de kapitaalmarktrente 13 hele basispunten opliep? Lekker belangrijk.
Toen de Europese kapitaalmarktrente in de lente van 2015 plotselinge sterk opliep, deed de ECB wat ze moest doen: helemaal niets. Gewoon de markt een nieuw evenwicht laten vinden. De kapitaalmarktrente steeg indertijd met bijna een vol procentpunt (van 0% naar 1%) om vervolgens weer te dalen. Geen inflatie en een centrale bank die eindeloos obligaties kocht bleken meer dan voldoende om de rust te doen terugkeren. Dat ze zich nu wel geroepen voelden om te interveniëren, wekt alleen maar het gevoel op dat er iets veranderd is. Maar wat? Die inflatie, daar is iedereen wel van overtuigd, die blijft laag. Zouden ze dan toch dat opkoopprogramma gaan stopzetten?
Het bewijst maar weer: met duidelijke taal krijg je geruchten in de markt.
(origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 10 juli 2017)
Filed under: column, Financieele Dagblad
