Nadat de wereldwijde aandelenbeurzen de eerste handelsdag van dit jaar (fors) lager sloten, waren de eerste berichten al te lezen dat het met aandelen in 2016 niet meer goed zou komen. ‘Eerste handelsdag rood, beursjaar dood’, wie kent die beurswijsheid nou niet? Ik, bijvoorbeeld. Zeker, vroegâh keek men naar het handelsresultaat van de eerste maand (‘As January goes, so goes the year’), wat vervolgens werd teruggebracht tot de eerste week, maar inmiddels hebben we kennelijk echt niet meer zoveel geduld om het jaar af te serveren. Eén dag, klaar ben je.
Nu bleef de schade uiteraard niet beperkt tot die eerste handelsdag. De eerste handelsweek was bloedrood, de tweede al niet veel beter. Records sneuvelden bij bosjes: slechtste eerste handelsweek van de S&P500 sinds 1928, de zwakste eerste twee weken van de AEX ooit en ga zo maar door. Met slechts twee weken achter de rug kunnen we al bijna concluderen dat januari met een verlies wordt afgesloten. Eerste dag slecht, eerste week nog slechter, eerste maand waarschijnlijk in de min: in welke vorm je het ook bekijkt, het januari-effect geeft aan dat we 2016 als verloren moeten beschouwen.
Ik kan goede redenen bedenken waarom je momenteel afscheid zou willen nemen van aandelen, maar het januari-effect hoort daar naar mijn mening niet bij. Van de 33 keer dat de S&P500 sinds 1928 met een negatieve eerste maand van start ging, leverde het uiteindelijk in 20 gevallen een negatief jaarrendement op. Dat klinkt wellicht hoog, maar dit aantal daalt naar 15, als we verdisconteren dat die negatieve januarimaand het eindresultaat mede beïnvloed. 15 van de 33: dat is geen beleggen, dat is een muntje opgooien.
Negatieve scenarios zeker mogelijk
Maar die bloedrode beurzen dan? Een voorbode van ellende of een overreactie? Het antwoord op deze vraag hangt natuurlijk af van wat er nog komen gaat, niet wat de eerste handelsdag of -week van een jaar heeft laten zien. Niemand weet met zekerheid hoe de toekomst eruit ziet en ik zal hier niet pretenderen dat ik dat wel weet. Het is absoluut niet moeilijk om negatieve scenario’s bedenken die tot verdere dalingen op de aandelenmarkt leiden: een default van een groot olieproducerend land, het opdrogen van liquiditeit op de markt voor bedrijfsobligaties in de VS, escalerende spanningen in het Midden-Oosten. Er is niet veel voor nodig om de koersen bij het huidige verzwakte sentiment lager te zetten.
Vooralsnog zit ik echter in het andere kamp: overreactie. Zolang de Amerikaanse en Europese economieën geen wezenlijke groeiafzwakking laten zien, geloof ik dat de huidige onrust zal overwaaien. Een correctie van 10% in aandelen is historisch gezien niet ongewoon. Dat hij deze keer aan het begin van het jaar plaatsvindt, doet daar in mijn ogen weinig aan af.
(origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 18 januari 2016)
Filed under: column, Financieele Dagblad
