Amerikaanse aandelen zijn duur. Of je nu naar waarderingsmaatstaven als de marktkapitalisatie van de aandelenmarkt als percentage van de economie kijkt, naar de Shiller PE, of Tobin’s Q, de conclusie blijft dezelfde. Amerika is duur en wijkt daarmee af van andere regio’s. Europa, opkomende markten, Japan; het is in relatieve zin de afgelopen jaren allemaal behoorlijk achtergebleven bij wat de Amerikaanse beurs heeft laten zien. Wie een goed gespreid mandje wereldaandelen koopt (MSCI World), koopt momenteel 52% Amerikaanse waar, terwijl de omvang van de Amerikaanse economie als percentage van de wereld ergens op 25% blijft steken.
De vraag is, hoe dat gat in waardering tussen Amerikaanse en Europese aandelen gedicht gaat worden. Als leek zou je denken dat dat simpel is. De Amerikaanse beurs daalt, terwijl de Europese beurs blijft liggen. Probleem opgelost. Getalsmatig is daar geen speld tussen te krijgen, maar als je in de historie gaat speuren naar periodes waarop dat gebeurd is, vind je weinig voorbeelden. Als ik de S&P500 naast een vergelijkbare brede Europese index leg (de MSCI Europe), kwam dat de afgelopen vijftig jaar precies één keer voor. In de periode 1981-1982 verloor de S&P500 20%, waar de Europese index per saldo zijwaarts bewoog. Sinds die tijd is de wereld een heel stuk verder geïntegreerd geraakt en heeft de Europese beurs zich niet meer weten te onttrekken aan de richting die op Wall Street werd bepaald werd. Sterker nog, zelfs bij gebeurtenissen die vooral de Amerikaanse economie raakten (zoals de aanslagen van 9-11 en de huizencrisis van 2007-2009) daalde de Europese aandelenmarkt harder dan Amerikaanse. Kortom, als je verwacht dat Amerikaanse aandelen gaan dalen, kun je beter Europese aandelen verkopen.
Amerikaanse aandelen zijn duur: koop Amerika!
Het alternatief is uiteraard dat de Europese beurs in lokale valuta meer stijgt dan de Amerikaanse en daar zijn in het verleden wél voorbeelden van. De eerste helft van de jaren tachtig, 1992-1994, het begin van 2000, 2005. Die periodes hebben echter één ding gemeen: in alle gevallen gaat het om periodes waarin de Amerikaanse dollar (fors) sterker werd ten opzichte van de Europese munt(en). Dat lijkt logisch. De opmars van de dollar holde de Amerikaanse concurrentiekracht uit en drukte de winstgevendheid van het Amerikaanse bedrijfsleven. Het probleem is dat we momenteel precies het tegenovergestelde zien. De euro wordt sterker en dit nekt de Europese aandelenmarkt. Kortom, je kunt momenteel beter Europese aandelen verkopen en Amerikaanse aandelen kopen.
Amerikaanse aandelen zijn duur, maar je kunt het beste Amerikaanse aandelen kopen? Als iedereen deze logica onderschrijft hebben we in elk geval een goed verhaal waarom die Amerikaanse aandelen zo duur zijn geworden. Wat we echter niet hebben is een houdbare situatie. Op een goed moment keert de wal het schip. Het speuren is nu naar het vasteland.
(origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 4 september 2017)
Filed under: column, Financieele Dagblad
